Er scheelt iets met Bruno Beer!

Er scheelt iets met Bruno Beer!

Hij let niet op in het verkeer,

zonet liep hij door het rode licht,

en zijn oortjes zitten potdicht,

hij wil steeds maar weer in bad

maar hij heeft een hekel aan nat!

Wat maak ik me nu toch veel zorgen!

Ik wacht nog even af tot morgen,

als hij dan weer mijn ouwe Bruno is,

ben ik gerust dat er niets mis is!

Vannacht hoorde ik Bruno woelen

dus ging ik aan zijn kopje voelen.

Oef, geen koorts gelukkig maar,

maar wel plots gel in zijn haar!

Hij vertelde dat zijn buik kriebelde

en alles voor zijn ogen wiebelde.

Toen hoorde ik zijn adem versnellen,

dus vroeg ik: Moet je mij iets vertellen?

Maak ik een afspraak bij dokter Dom?

Toen antwoordde Beer met neen-gegrom.

Mag ik een spiegel? bromde hij toen.

Toon je me ook eens hoe ik ‘lief’ zoen?

Koop je voor mij een stoere bretellenbroek?

En mag ik zo’n hart van zoete honingkoek?

Plotseling had ik het in de smiezen!

Zou mijn Bruno Beer zijn hart verliezen?

Oh, wat ben ik verliefd! zuchtte hij zoet,

Babette heeft zo’n lieve berensnoet!

Bruno beer

mijn teddybeertje Bruno mag altijd met me mee,

naar de kapper en de film en zelfs naar de wc.

zonder mijn bruine Bruno voel ik me verloren,

ik kreeg hem al van oma toen ik net was geboren.

Bruno beer luistert naar alles wat ik hem vertel,

samen vormen we een snoezig en gelukkig stel.

hij bromt zachtjes mee met mijn favoriete liedjes

en kent al mijn geheimpjes en kleine verdrietjes.

maar nu is mijn Bruno beer weg, sinds deze morgen!

papa, mama en ik, wij maken ons zoveel zorgen!

toen we bij het opstaan zagen dat het begon te sneeuwen,

hebben hij en ik samen van blijdschap nog staan schreeuwen.

mama troostte me en heeft me over mijn haar gestreeld,

samen met mijn zusje heb ik dan in de sneeuw gespeeld.

Mama zei: ik weet het zeker we vinden Bruno beer wel weer,

hij laat ons nooit in de steek want hij is een echte heer.

het is al middag nu en Bruno beer is nergens te bespeuren,

geen enkel snoepje, speeltje of spelletje kan me opbeuren.

even naar buiten dan, maar plots is de sneeuw niet leuk meer,

tot ik hem zie zitten! Mijn Bruno is een kleine witte ijsbeer!

Arme sneeuwman

Sneeuw! Sneeuw! Sneeuw!

Meteen ga ik in de witte tuin dollen

om twee grote sneeuwbollen te rollen!

De dikste bol moet onderaan,

de andere er bovenop staan.

Mijn kaakjes blozen en mijn neusje drupt.

Hey, zie ik dat daar een wit konijntje hupt?

Papa help je me even, vraag ik, met bol twee

en rol je voor mij nog een kleintje mee?

Oef! De drie bollen staan nu op elkaar.

Mama! roep ik, ligt de wortel al klaar?

Ook de knopen, de muts en de gestreepte sjaal?

Ja, lieverd, én een borstel, ik heb het hier allemaal!

Dag lieve sneeuwman! Wat ben jij cool zeg!

Het spijt me maar nu moet ik hier even weg,

me binnen warmen maar ik kom nog op bezoek

dan neem ik een selfie van ons voor op Facebook!

Ik tuur door het raam en het sneeuwt weer,

kijk, daar hupt dat wit konijntje weer een keer!

Die vindt mijn sneeuwman vast ook fijn

anders zou het daar voor hem te eenzaam zijn.

Stout konijn! gil ik, neen! Wat doe jij nu!

Mijn sneeuwman is geen afhaalmenu!

Dat beest zit daar aan zijn neus te kluiven.

Weg stom konijn! Nu gaat het er stuiven!

Wat kijkt mijn sneeuwpop me verdrietig aan…

Ocharme, wat hebben ze je aangedaan?

grassprietje

soms wil ik een grassprietje zijn

echt zo dun en petieterig klein

en verdwijnen tussen heel veel gras

zo zou ik soms willen dat het was

het lijkt leuk maar het is niet altijd zo fijn

om tussen zoveel andere kinderen te zijn

ik haat het als ze naar mij kijken

en ze allemaal op elkaar gelijken

soms ben ik anders dan de anderen rondom mij

en dan wil ik eens alleen zijn dicht bij mij

heel dicht bij mezelf voel ik me gewoon goed

en dan weet ik weer hoe het verder moet

want ik mis ze snel mijn vriendjes om me heen

en dan voel ik ik ben ook niet graag alleen

Ridder Tobberik

Elke boef bibbert voor mij van schrik!

Ik stel me voor, ik ben Ridder Tobberik.

Toch is ridder zijn niet zo simpel als verwacht

vooraf heb ik aan veel obstakels niet gedacht.

Zo zou ik precies willen weten wat er gebeurt

als mijn strijdzweet mijn harnas besmeurt.

Wat als het hapert en begint te roesten!

Wat als ik achter mijn vizier moet hoesten?

Wat als ik dringend je-weet-wel-wat zou moeten? 

Kan ik me nog op tijd uit mijn harnas wroeten?

Hoe veeg ik het netjes schoon tussen mijn billen?

Met ijzeren hand? Gruwelijk! Dan ga ik toch gillen!

Als ik, Tobberik, in de strijd verbeten vecht als gek,

krijg ik dan barstende koppijn en een stijve nek?

En wat als ik de boeven een lans in de keel stoot

in dat logge stugge harnas dat weegt als lood!

Hoe lukt het me ooit een jonkvrouw te versieren?

Eerlijk, het is toch om te gniffelen en te gieren,

als zo’n ijzeren superheld  zoentjes geven wil,

slaakt meteen elke ranke deerne een ijselijke gil!

Knullig voor haar door de knieën gaan!

Dat gaat toch stroef en stijf, komaan!

En heeft ze me dan toch goedgekeurd,

is mijn stoere imago hopeloos besmeurd!

Leven als ridder vind ik écht geen pretje

ik hoop al zo lang op een vechtbrevetje,

een gouden medaille of een snipperdag

mijn ridderpak wil ik ruilen als dat mag.

Allerliefst wil ik een lila eenhoorn zijn

met een roze krulstaart van een zwijn!

Mijn kleine broer

Mijn kleine broer is een lieve kapoen, 

hij wil echt vanalles met me doen. 

Meestal vind ik dat ook wel leuk 

en dan lig ik helemaal in een deuk. 

Maar soms dan speelt hij toch wat raar, 

hij haalt mijn Lego door mekaar 

en dan word ik boos en heb ik verdriet 

en dan begrijpt hij me helemaal niet. 

Spelen we verstoppertje en tel ik tot tien 

dan heb ik al lang mijn kleine broer gezien 

en kan ik hem al van metersver horen 

maar ik doe alsof ik hem nog op moet sporen. 

Soms mag hij meer bij mama op de schoot! 

Dan zegt mama, laat hem nu, jij bent al groot. 

Maar ik wil ook dicht bij mijn mama zijn 

want ik ben groot maar ook een beetje klein.